„Potrafi zagrać za cały zespół, zaśpiewać za kilka osób. Na scenie stoi za klawiaturą syntezatora, z akordeonem na piersiach, do tego na elektronicznym samplerze wybija ręką rytm. Jest boso, stopami też obsługuje to skomplikowane instrumentarium. Podczas koncertu nagrywa kolejne partie swojego głosu, potem nakłada ścieżki na siebie – brzmi jak kilkuosobowy chór. Cicha wymyka się wszelkim szufladkom.” (ZWIERCIADŁO, Z. Fabianowska-Micyk)
Oryginalność artystki reprezentować mogą wykonania zapraszane przez najbardziej prestiżowe festiwale w Polsce i za granicą. Festiwale o różnorodnych profilach. Od piosenki poetyckiej i estradowej (Opole) poprzez alternatywną scenę rockową (Heineken Opener) aż po muzykę etniczą (Womex, TFF Rudolstadt, Sinnes Festival, Ethnoport)
RZECZPOSPOLITA:
„Śpiewa tak ekspresyjnie, że gdy wejdzie na scenę wszystko poza słowami i dźwiękami przestaje się liczyć.” Wojciech Hyla
GAZETA WSPÓŁCZESNA:
„Dopiero jednak, gdy widzi się na żywo jej skupioną twarz i te instrumenty, którymi operuje niezależnie jeden od drugiego, rozumiemy, co znaczą słowa „kobieta-orkiestra” (…) Karolina operuje emocjami po mistrzowsku, zawieszając swój silny głos w szepcie, by przejść do krzyku lub melodyjnych wokaliz. (…) Znane standardy przefiltrowuje przez swoją wrażliwość tak, że zaczynają żyć nowym życiem, na nowo błyszczeć.” Joanna Klimowicz
